In haar eerste groepsvoorstelling roept Mooni Van Tichel vragen op rond verlangen, geweld, macht, glorie, pijn en kwetsbaarheid. Wie heeft het recht zichzelf te verdedigen? Wie mag gewelddadig zijn zonder repercussies? En welk geweld wordt (on)zichtbaar gemaakt? Geïnspireerd door virtuoze lichamen, sciencefiction en de literatuur van Octavia Butler en Elsa Dorlin, gaat de choreografe op zoek naar utopische en dystopische wereldbeelden voor onze toekomst.